پيوندها و جستجو در وبلاگ هم به لطف آقای عليميرزايی برقرار شد
هفتم شهريور ماه 1389
ارزيابی فوريا با کمک تست ثورينگتون
اينکه اينقدر ساده است، چرا ما بيشتر ازش استفاده نمی کنيم؟
Modified Thorington Phoria
اين تست در صفحه 211 کتاب کارلسون شرح داده شده و به عنوان جايگزينی برای تست فون گراف توصيه شده است. اين تست را می توان با يا بی فوروپتر اجرا نمود. در شرايط نوری عادی اتاق معاينه، انجام می شود و فقط نياز به کارت مخصوص (که خودم هم می توانم طراحی و پرينت کنم) و يک عدد مادوکس راد دارم. از معاينه شونده می خواهم که عينک يا اصلاح عادی خود را به چشم بگذارد. کارت ثورينگتون طوری طراحی شده است که اگر در فاصلۀ 40 سانتيمتری از چشم قرار داده شود، فاصلۀ بين هر حرف با حرف بعدی به اندازۀ يک پريزم ديوپتر است. در وسط چارت هم سوراخی ايجاد می کنيم که در حد عبور نور چراغ قوّه باشد. با استفاده از تعريف واحد پريزم ديوپتر می توانيد به راحتی اين چارت را طراحی و با پرينتر چاپ کنيد. چارت را در فاصلۀ 40 سانتيمتری چشم معاينه شونده قرار می دهم و مادوکس راد را در برابر چشم راست قرار می دهم: برای اندازه گيری فوريای افقی، مادوکس راد را عمودی قرار می دهم و برای فوريای عمودی، مادوکس راد را افقی قرار می دهم. بعد چراغ قوّه را از داخل سوراخ روی چارت، به سمت چشم بيمار می گيرم و از او می خواهم به چراغ قوّه نگاه کند و محل خط راد را روی چارت برايم بگويد. اگر خط مادوکس در سمت راست چراغ قوّه باشد، تصويرها غير متقاطع هستند و فوريا از نوع ايزو است و اگر خط مادوکس در طرف چپ چراغ قوّه باشد، تصويرها متقاطع هستند و فوريا از نوع اگزو است. در حالت اندازه گيری فوريای عمودی، اگر خط مادوکس بالاتر از چراغ ديده شود، هايپر چپ داريم و اگر خط مادوکس پايينتر از چراغ قوّه قرار بگيرد، هايپر راست اتّفاق افتاده است.
خارج از کتاب کارلستون (اگر غلط باشد، به عهدۀ خودم است، نه کارلستون): همين تست را می توان در فاصلۀ سه متری نيز با چارت مخصوص سه متر انجام داد. اگر امکان ساخت چارت را نداشته باشم، می توانم بدون چارت هم کار را انجام بدهم، فقط بايد از پريزم برای جبران انحراف استفاده کنم و آنقدر پريزم را تغيير بدهم تا خط روی چراغ قوّه قرار بگيرد. البته برای استفاده از پريزم نکاتی هست که بايد رعايت کنم (جهت پريزم و مدت قرار گرفتن در برابر چشم و کدام پريزم اوّل استفاده شود) که در کتابهای پايه اپتومتری شرح داده شده.
روش ثبت:
NLP (near lateral phoria)/NVP (near vertical phoria) by Modified Thorington: NLP 6∆ exo/NVP 2∆ left hyper
Dynamic Retinoscopy: Monocular Estimation Method (MEM)
رتينوسکپی ديناميک به روش ارزيابی تک چشمی
با کمک اين تست، پاسخ سيستم تطابقی به کار نزديک را می سنجيم. اين کار خصوصاً در ارزيابی اثر روشهای درمانی بسيار مفيد است و با کمک آن می توان فهميد که آيا درمان به کار گرفته شده، اثرگذار است يا خير. در اين تست نياز به کارت به اصطلاح مخصوص دارم. برای تهيّۀ اين کارت، يک قطعه مقوّای محکم سفيد احتياج دارم که برای يک رديف حروف اسنل در دورتادور آن جا باشد. حروف را می توان از يک چارت ديد نزديک بريد. وسط کارت را بايد به اندازۀ پنجرۀ رتينوسکپ سوراخ کرد. پشت مقوّا را می توان يک تکه کوچک ولکرو (قطعات خود چسب تيغ تيغی که در کيف و کفش و لباس به جای زيپ به کار می رود) چسباند و قسمت ديگر ولکرو را هم روی رتينوسکپ می گذارم تا هر وقت خواستم چارت اِم ای اِم را از روی رتينوسکپ بردارم و دوباره نصب کنم. بعد رتينوسکپ را در فاصلۀ کاری عادی فرد قرار می دهم ( در مورد کودکان از فاصلۀ هارمون – بند دوّم انگشت ميانی تا سر شانۀ هر معاينه شونده – استفاده می کنيم). طوری می نشينم که کاملاً در روبروی بيمار باشم (نه به طرفين که در رتينوسکپی معمولی متداول است). معاينه شونده را در حالت طبيعی مطالعه قرار می دهم بطوريکه سرش قدری رو به پايين باشد. بعد از او می خواهم شروع به خواندن حروف کند (نور اتاق معمولی باشد). بچه ها بهتر است بلند بلند بخوانند. در حاليکه معاينه شونده به خواندن ادامه می دهد، نور را به طور لحظه ای به چشم راست او می اندازم و رفلۀ رتينوسکپ را تقريبی می خوانم. سپس با عدسی مربوطه (از جعبۀ عينک)، حدس خودم را به صورت لحظه ای چک می کنم (عدسی بايد کمتر از يک ثانيه در برابر چشم فرد قرار گيرد تا نتايج دقيق باشد). همين کار را برای چشم چپ تکرار می کنم و نتايج را به شکل زير ثبت می کنم:
MEM OD +0.50
+0.75
Expected findings: +0.25 to +0.50
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر